Het is altijd en eeuwig wat! 

 "patatgeneratie"

Ik behoor tot de "patatgeneratie" ofwel de verloren generatie zoals de generatie voor mij ons plachtten te noemen. Of deze voorgaande generatie ook een label heeft gekregen van degene die voor hen kwamen weet ik niet, maar wellicht was er ook voor hen een, waarschijnlijk niet erg complimenteuze, omschrijving. Ik zie ze nog lopen, met kettingen aan hun broek, paperclips in hun oren en hanenkammen in alle kleuren van de regenboog. Nu zitten deze heren en dames in pak achter hun bureaus en laten zich, in plaats van patat, de biefstuk goed smaken. Hoezo verloren generatie?

Enkel zesjes 

Maar om de bedenkelijke traditie in ere te houden, hebben wij onze kinderen zelfs maar een aparte cultuur toegedacht, nl. de zesjes-cultuur. Helemaal niets geleerd dus van de kwetsende opmerkingen van de generatie die toch na de oorlog ons land weer hebben opgebouwd. En de kinderen die hun studie doorlopen met enkel zesjes op hun cijferlijst kijken ons meewarig aan. Ook die komen wel op hun pootjes terecht.

Maar nu!

Nu is het hek van de dam! Er is een nieuwe cultuur, de sorry-cultuur. Je komt werkelijk met alles weg als je naderhand maar netjes sorry zegt. Deze cultuur is ingezet door niemand minder dan onze M.P. Geen cent meer naar Griekenland, sorry... Iedere werkende Nederlander €1000, sorry... 

Geen wonder dat de boel zo'n beetje in de soep loopt! Jongeren in Alkmaar die de buurt terroriseren en politie belachelijk maken. Als je naderhand maar sorry zegt wordt het je vast welwillend vergeven. Iemand doodschoppen die een ruzie wil sussen, sorry.... ik kon er niets aan doen, ik ging gewoon door het lint. Aah joh, kan gebeuren toch? 

Ik eet nog maar een patatje, hoef ik nergens sorry voor te zeggen.