“Hoe bent u wethouder geworden van Losser en hoe bevalt dat?”
Harry Nijhuis: “Het wethouderschap is een aangename verrassing voor mij. Voor mij is dit een nieuwe manier om politiek te bedrijven en proberen wat te doen voor de samenleving. Ik ben al jarenlang op allerlei manieren actief in De Lutte. Ik was betrokken bij de fusie van de parochie in de Lutte met andere parochies in Noordoost-Twente. Ik was bestuurslid van dorpshoes Erve Boerrigter. En ik deed ook wel eens een klusje voor de voetbalvereniging. Als de voetbal bijvoorbeeld een stadionspeaker nodig had voor een wedstrijd van Ajax, of gewoon achter de bar bij een evenement. Ik ben nu nog actief voor de Dree Marken, de historische kring in De Lutte. Maar vooral zet ik me in bij en voor de muziekverenigingen.”
Politiek ontwaakt
"Vanaf 2000 ben ik al lid van het CDA. En sinds 2005 ben ik echt politiek ‘ontwaakt. Toen de discussie rond het Luttermolenveld speelde. Ik was voor het CDA met name op de achtergrond actief. Zo was ik op een gegeven moment lid van de vertrouwenscommissie, die de kieslijst samenstelt en gesprekken voert met de kandidaat-raadsleden. Later werd ik voorzitter van de verkiezingsprogrammacommissie. Vorig jaar vroeg iemand mij weer eens of ik niet op de kieslijst van het CDA wilde. Dat heb ik gedaan. Vervolgens kwam ik dit jaar met voorkeursstemmen in de raad. Niet veel later werd mij gevraagd of ik wethouder wilde worden voor het CDA in de gemeente Losser. Mijn eerste reactie was: ga maar eerst naar een ander, waarom ik? Maar ze wilden heel graag een wethouder uit de eigen gemeente. Ik was daar zelf helemaal niet op voorbereid, het verraste mij echt. Ik had daar geen rekening mee gehouden, was streektaalconsulent. Een prettige baan. Daar had ik heel veel plezier in. Maar toen ik er wat verder over nadacht, was mijn interesse toch gewekt. Ik vond het wel spannend. Ik ben nu 59 jaar. Dat is wel mooie leeftijd voor een switch in je arbeidzame leven. Ik ben daarna vooral gaan buurten om de meningen van anderen te polsen. Zo heb ik goede gesprekken gehad met voormalig wethouder Joop Hassink. Wat betekent dat wethouder zijn? Wat houdt het in? En ik heb aan mensen in mijn omgeving gevraagd: denken jullie dat ik het kan? Ik vond dat een hele reële vraag. Ik kreeg van mijn omgeving de bevestiging. Vervolgens heb ik me er zelf nog terdege op beraden en na een aantal dagen vol gesprekken heb ik besloten om het te gaan doen. De portefeuille die ik kreeg vind ik erg interessant: cultuur, sport, economie, recreatie & toerisme, werk & inkomen én ruimtelijke ordening.'
Een geboren Lutternaar
“Ja, ik ben geboren en getogen in De Lutte. In Twente en De Lutte hebben ze heel veel Nijhuisen. Dus om te weten over wie je het nu precies hebt, hebben ze ook allemaal een bijnaam. Die van mij is Ruegg. Ik ben er dus een van Ruegg. Die namen zijn trouwens niet gezocht maar van vroeger geërfd. Ruegg is een Zwitserse familienaam. Mijn over-overgrootvader was namelijk een Zwitser, die hier gekomen is in de tijd van Willem I. Zwitsers lieten zich vaak inhuren als soldaat, een bekend verschijnsel. Mijn over-overgrootvader heeft dus gediend in het leger van Willem de eerste. Toen hij 44 was, moest hij op zoek naar een andere baan. Omdat hij een militaire achtergrond had, werd hij de eerste veldwachter van de gemeente Losser. Hij vestigde zich in de Lutte. Het mooie is dat de wapenstok, een karwats, zo’n stok met een stuk leer er aan, nog in de familie bewaard is gebleven. Bij de Historische Kring, hier in Losser, ligt nog het boekje van mijn over-over grootvader, waarin hij altijd notities maakte over familienamen en gezinshoofden in dorp en Marke Losser. Als veldwachter was hij niet alleen ordebewaarder, maar ook getuige van huwelijken en iemand die de geboortes bij de gemeente meldde. Hij stond midden in de gemeenschap."
Hoe ziet uw loopbaan er tot nu toe uit
“Het was op 1 september veertig geleden dat ik voor het eerst op de arbeidsmarkt kwam. Ik ben begonnen bij de PTT, telefoondistrict Hengelo. Later KPN. Met mijn bedrijfseconomische achtergrond kwam ik terecht bij de afdeling die communicatie en pr deed. In die tijd maakte men de eerste stappen naar de commerciële markt en ging men al voorzichtig richting privatisering. Na diverse functies te hebben vervuld, vond ik het na 29 jaar tijd worden om wat anders te gaan doen. Ik ben toen als streektaalconsulent gaan werken bij Twentse Welle in Enschede. Deze baan sprak mij erg aan vanwege mijn belangstelling voor Twente in de breedste zin; de cultuur, taal, het landschap en vooral de mensen. Wat ze beweegt, hun drive en gemeenschapszin. Zo vind het ik het ook belangrijk om het Twents levend te houden. En dan moet je ermee aan de slag, het in het dagelijks leven gebruiken en propageren. En in alle domeinen, van het onderwijs en theater tot in de kerk en het dagelijks leven. Eigenlijk overal. Ik heb al die jaren ook steeds veel Twents gesproken thuis, op het werk en in mijn vrije tijd. En als het kan, doe ik dat nu als wethouder ook. Dat dat heel belangrijk en nuttig is, heb ik ook wetenschappelijk kunnen aantonen: zo wordt de kwaliteit van de zorg aantoonbaar beter ervaren als je ook de streektaal kunt inzetten.”
Hebt u nog lijken in de kast gevonden
“Nee, ik heb zeker geen lijken in de kast gevonden. Ik heb wel vastgesteld dat er bepaalde dossiers zijn die al lang lopen en die tevens erg gevoelig liggen. Maar je wilt vooral, dat alles zorgvuldig gaat in het belang van de gemeenschap. Dat vraagt soms een lange adem.
U bent nu zo’n vijf maanden wethouder. Hoe bevalt het
“Zoals ik in het begin al heb aangegeven, constateer ik nu dat het wethouderschap mij goed bevalt. Het is een prachtige, intensieve baan. Ik hoop van harte dat ik er over vier jaar nog net zo over denk.”
